Dag 47 - The world's most dangerous road..

Na Lucia's ziekte (en intussen opgeknapt...) vertrekken we morgen weer uit La Paz...

Eerste dagje naar Tiwanaku geweest, een pre-Inka cultuur, waarvan vlakbij La Paz de hoofdstad heeft gelegen... Onze eerste dag in de regen, in 7 weken is niets om over te klagen... Beetje als Nederland, 11 graden en kletsnat... o, en op 4.000 meter, dat dan weer wel...

Gisteren La Paz bekeken, met wandeling in zonnetje langs pleinen, kerken, het nationaal voetbalstadion en een boekingskantoor om te gaan fietsen... Op de world's most dangerous road (WMDR)... dat dan weer wel...

Vanochtend derhalve om 7.30 onderweg, om te starten in de sneeuw op 4.700 meter.. Fietsen zijn downhill bikes, en je krijgt een helm, bandana (voor de ijzige kou, met 1 graad) en fietspak.... Eerste stuk is snelweg, met regulier verkeer... Hoge snelheden, maar wel vangrail en natte weg... Ofwel bij de eerste stop nat tot op het bot...

En daarna het echte deel; onverhard, met een breedte van ongeveer 3 tot 5 meter, met naast je een vallei... en afgronden tot 450 meter diep... Fijne is dat je fietst aan de kant van de afgrond, want daardoor zie je eventuele (sporadische) auto's aankomen...

Daar je focus ligt op de weg, zie je de afgronden maar heel af en toe, maar de uitzichten zijn adembenemend; opkomende wolken, regenwoud, watervallen, vlinders, vogels...

Uiteindelijk eindigen we op 1.200 meter in 28 graden, waar we een opvang voor apen bezoeken... Een mooi einde, want al het geld wat we besteden gaat naar de dieren, waar vrijwilligers voor zorgen...

Busrit terug laat trouwens pas aan ons zien waar we langs zijn gereden... We schrikken soms zelf van de ravijnen.... Kortom, we hebben de WMDR 2 keer overleeft ;-)

Morgen naar Lucia, en dan over de drukke maar relaxtere weg naar Copacabana, waar we met de boot te hopen gaan logeren op Isla del sol in het Titicaca meer...

En daarna naar Peru... Het gaat hard, maar niet zo hard als op de fiets vandaag ;-)

Adios!!