Dag 147 - Peso

Ons geld hier heet 'peso', zoals in veel landen hier, en betekent "gewicht".
Omdat mensen er zich zorgen over maken; met ons gewicht gaat het goed...

21 weken onderweg is ongeveer 8 tot 10 kilo eraf. Maar het eten is hier zo lekker, dat dat niet heel veel meer kan worden. In tegenstelling tot thuis lopen, fietsen en zwemmen we zowat elke dag, en dan meteen ook hele afstadenl. Een heel stadscentrum, een groot park met ruïnes, of een uurtje of wat in een cenote (zinkgat, gevuld met regenwater). Kortom, dit reizen is goed om wat fitter te worden voor ons...

Mexico is geweldig. Alle zorgen bij de mensen thuis kunnen echt stoppen, want het is hier veilig (mensen zijn overal zeer vriendelijk, als je ze in het Spaans aanspreekt), en de wegen zijn naar verhouding goed, ondanks veel drempels en stoepranden, die hier ook als drempels worden aangeprezen.

Enige kleine zorg is de politie. Tot nu toe is de politie in alle landen vriendelijk geweest, ondanks hun reputatie. Ook in Mexico. Vandaag echter stopte een agent ons. Eerst vond hij dat we te hard reden, wat we direct ontkenden (we reden 85 waar 80 mocht). En die boete was van tafel...

Vervolgens bedacht hij echter dat we eigenlijk ook niet mochten rijden. In Mexico Stad geldt een schema, waarbij het nummer in je kenteken bepaalt of je mag rijden. 1 en 2 op maandag, 3 en 4 op dinsdag, enzovoort. O ja, en buitenlandse auto's mogen alleen rijden tussen 23 uur en 5 uur ofwel in de nacht. Wat een behoorlijk slecht idee is...

Een tip; geef nooit je echte documenten aan een agent, want dan betaal je om ze terug te krijgen. Dus een kopie van mijn rijbewijs gegeven, en verder vertelt dat we dat niet wisten (wat zo was), en dat we al 3 dagen veel agenten hadden gezien in Mexico Stad, die geen probleem hadden met deze regel. Na 20 minuten niet meewerken en boos zijn besloot de agent dat we toch een handtekening moesten zetten op de bon. Tip 2; nooit doen, want dan moet je betalen. Tip 3; dreig de ambassade te bellen over het gedoe. Na 40 minuten waren we zonder boete onderweg naar Tula de Allende....

O ja, met een nieuwe Lucia. In Mexico City was Lucia voor controle naar de Toyota garage gebracht, waar ze auto én motor helemaal hebben gepoetst en ingevet. En de voorwielophanging gerepareerd, want na 25.000 kilometer rammelen en stoepranden voor drempels was die wat krom. Maar nu is Lucia weer als nieuw... Rijdt heerlijk!!

In Mexico lukt het ook weer vaker om te kamperen, en in San Juan Teotihuacan lukt dit op een veldje midden in het dorp... Knus, schoon en gezellig. Vandaag echter weer een hotel, omdat de prachtige stad Santiago de Queretaro helaas geen camping heeft. Wel veel mooie pleintjes, kerken, een heus 1,3 kilometer lang aquaduct en zwoele ondergaande zon.

Ons laatste weekend Mexico gaat beginnen, waarbij we de steden en cultuur loslaten, en de natuur gaan verkennen van Noord Mexico. En de tropen uitrijden, als we de Kreeftkeerkring passeren.

Nog 2 dagen kamperen, en dan naar Texas... Van Spaans naar Engels, van salsa naar hemburgerrrr.... Een nieuw hoofdstuk van een schitterend boek tot nu toe!!

Hasta pronto gringos!!