Dag 95 - Trabajo y vacaciones

Sorry voor de lange stilte deze keer...

Allereerst dank voor het medeleven met de ribben van Anthony, na zijn val in Cuenca. Gelukkig bleken de ribben al snel ongedeerd, maar waren vooral het schouderblad en de spieren slachtoffer van de worsteling met de zwaartekracht...
Na een dagje geen beweging in de linkerarm vanwege stijfheid en pijn intussen in staat een radslag te maken (hetgeen hij voorheen niet eens kon).

Ecuador is vooral een combinatie van vakantie en werk geworden.

Vakantie, want we hebben schitterend Cuenca gezien, Chimborazo in de wolken met zijn sneeuwpiek... Meer watervallen en kolibries in Baños de Agua Santa en het groene kratermeer van Lago Quilotoa en een sneeuwstorm op de Cotopaxi vulkaan.

Werk, omdat we bij aankomst in Quito de laatste hand moesten leggen aan de verscheping van de auto, en tegelijkertijd een last minute moesten regelen naar de Galapagos, die de afspraken voor de boot naar Panama niet in het honderd brachten.

Galapagos regelen ging goed, met hulp van Casa Helbling, ons Duits-Zwitsers-Ecuadoriaans hostel in Quito.

Verder was Quito erg mooi, en hebben we in Ecuador weer veel leuke mensen van over de hele wereld ontmoet. Met Michael en Tina uit Hamburg zijn we gaan eten in Quito, terwijl we met Jarred (Australië), Ruth (Engeland), Martin en Anki (Duitsland) de nacht door hebben gekletst in Riobamba en nu in Guayaquil passen we op onze Franse meiden Julie en Pauline...

Ook hebben we Cristina leren kennen van Inca Lines, die in 10 minuten alle afspraken met Ziegler liet verdwijnen als Nederlandse sneeuw voor de Ecuadoriaanse zon (het is hier 36 graden, en plakkerig), bij aankomst in Guayaquil.

Dus na zaterdag naar kantoor te lopen (klein uurtje lopen) voor de papieren, en maandag de auto te parkeren in de haven (3 uur) vandaag de hele dag bezig met auto geheel in- en uitladen (voor de anti-narcotica politie en douane), auto parkeren in de container, helpen met het ontkoppelen van de accu's, vrachtpapieren ophalen op kantoor en even gezellig bijkletsen met Cristina (ze heeft gezorgd dat alles toch weer goed is gekomen) en nu eindelijk gerust zijn op het feit dat de auto 7 maart op de boot gaat. En dan zien wij Lucia hopelijk na 11 maart in Panama weer terug...

Om niet te eindigen in kommer en kwel, en nat van het zweet van het plakkerig warme tropisch weer in Guayaquil, nog even Mindo...

Mindo is een dorpje midden in tropisch nevelwoud, met dus dicht tropisch bos, veel bloemen, vlinders, kolibries en watervallen... Maar dat schone zorgt ook voor demping van andere zintuigen, zoals het verstaan van Spaanse bedragen... Uiteindelijk in het bos in een cabana (vakantiehuisje) geslapen voor $ 68,32 (normaal kost een budget hotel hier $ 20,00), maar wel de mooiste slaapplek van de vakantie...

En Machalillo, een sprookjesachtig strand met heerlijk water en veel natuurschoon (krabben, gieren, visjes, bos, sternen, en een paar Argentijnse meiden in te kleine bikini's ;-)...

Maar goed, vanaf morgen zal de Galapagos die titel proberen te claimen van mooiste slaapplek, met slapen op de boot, die vaart van eiland naar eiland...

Tot sneller, want we hopen jullie in Panama weer te berichten als Lucia weer onder onze billetjes is....

Lucia is weer als vanouds sinds de laatste check in Cusco, zo'n maand geleden, ondanks dat bij Mindo een onverlaat besloot de voorband lek te steken terwijl we wachten voor een verkeerslicht (je bent te verbaasd om te reageren, geloof ons...)...

Dus hasta pronto

Ingrid y Antonio