Dag 111 - Todo es posible, pero nada es seguro

De slogan van Zuid- en nu ook Midden-Amerika...

Na aankomst in Panama City, met zijn Amerikaanse skyline en Spaanse wijken, maar ook echte gevaarlijke sloppenwijken, een rustig plekje gevonden in Casco Viejo, de oude stad.

Door het feit dat het een grote bouwput is ten behoeve van renovatie, en veel huizen ruïnes waren vonden we het woord 'casco' met toename toepasselijk... Verder relaxter dan verwacht, en vol met 'hoekjes en pleintjes'...

Omdat de auto pas op zijn vroegst maandag 11 maart zou aankomen, betekent dat we zeker 4 tot 5 dagen moesten rondstruinen in deze stad.

Nou biedt Panama City mogelijkheden, dus hebben we Casco Viejo de eerste middag nader bekeken, met de oude kant, maar ook de volkse winkelstraat vol Caraïbische muziek en drukte...

Een dagje tussen de wolkenkrabbers en naar Panama Viejo (ruïnes van het oudste deel van Panama, dat in de 16e eeuw is verwoest door piraten) was vermakelijk, met oud en nieuw bijna naast elkaar...

Wandelen in Parque Natural Metropolitana leverde caoti's op, enkele kleine aapjes en mierenvolken met bloemen op... En even rust in de grote stad, met leuke wandelpaden en uitzichten over de stad, het Panama Kanaal in de verte en de natuurparken langs het kanaal...

Tenslotte nog even naar Cerro Ancon, voor uitzicht over de stad en het Panama Kanaal met de Miraflores sluizen. En tijdens de wandeling dit keer 3 toekans in het wild... En dat allemaal in de oude Amerikaanse zone, vol met barakken en villa's...

Maandag de 11e zijn we vervolgens naar de sluizen van Miraflores gegaan, waar schepen van zo'n 300 bij 35 meter in de sluizen circa 16 meter worden opgetild. Klinkt bijna hetzelfde als sluizen in Nederland, maar dan wel gigantische veel groter... De aanblik van 2 containerschepen in de sluizen maakt de grootsheid echt duidelijk...

Vanaf de 12e begon het werk echter weer, met mailen, wachten, betalen van de diensten alhier en het aflsuiten van een autoverzekering voor Panama. Wij hebben wel een verzekering, maar Panama erkent die uiteraard niet... Daarnaast ook nog een aantal dingen bekeken, die we de komende weken kunnen gaan doen (je krijgt hier zoveel info en tips...)

Omdat de auto de 13e in de middag uiteindelijk 'vrij werd gegeven', besloten we pas de 14e in de ochtend naar Colon te gaan, om dan meteen door te rijden naar Aguadulce, onze eerste stop in Panama...

Of ja, we dachten dat 'vrijgeven' betekent dat alles is geregeld, en dat we alleen de auto maar hoeven te starten en weg....

Maar ja, vandaag zijn we nog de hele dag bezig geweest, eerst om 6 uur in de stadsbus (een oude schoolbus met Harley Davidson geluid), en dan de bus naar Colon, zo'n 60 kilometer aan de andere kan van Panama.
Dan weer een taxi van de snelweg naar de haven. Als dat al ingewikkeld klinkt, zal ik maar niet gaan uitleggen hoeveel kantoren we vandaag hebben gezien...

En zoals altijd, is nog niet alles betaald, mist nog één formulier, moet deze persoon er ook nog iets van vinden en staan wij intussen een hele dag in 35 graden weg te zweten, in de hoop dat de auto meegaat.

Uiteindelijk om 16.00 zien we Lucia weer staan achter het hek, en na drie kwartier wachten (om uiteraard geheel onduidelijke reden) nemen we haar mee... De file in op de haven... Zo'n 30 minuten... En dan de snelweg naar Panama...

Uiteindelijk om 20.49 moe maar voldaan in Ancon, een wijk van Panama City, in een hostel met parkeerplaats...

Morgen weer rijden met 12 dagen achterstand op ons schema, maar zoals de titel al beweert: "Alles is mogelijk, maar niets is zeker'...

Haste pronto